Bert Baas
Olivier B. Bommel is een heer van stand, velen van ons zullen hem ongetwijfeld kennen. In het leven geroepen door de weergaloze Marten Toonder. Samen met "verzin een list" Tom Poes beleeft hij de meest merkwaardige avonturen, die altijd eindigen met een door Joost opgediende "eenvoudige doch voedzame maaltijd". Ik herinner mij uit één van de verhalen de uitdrukking "het hoeft niet lekker te zijn als het maar veel is". Kan mijn vrouw zich nog steeds aan ergeren... Het bewuste verhaal gaat over veel en groot. Het vervoermiddel van heer Bommel, de Oude Schicht, heeft bij pech dan ook niet één lekke band maar alle vier tegelijk.
In die avonturen komen diverse personages van zeer uiteenlopende pluimage voor. De meeste indruk hebben professor Prlwytzkofsky en Joris Goedbloed altijd op mij gemaakt. Waarom weet ik niet zo goed, misschien wel door de verstrooidheid van de geleerde die, wat dat betreft, zo af en toe aan een schaker doet denken. Zo maakte Alexei Shirov (door veel collega grootmeesters ook wel oneerbiedig Shirav genoemd vanwege zijn rijzige gestalte) tijdens een toernooi in Hoogeveen een wandeling in een nabij gelegen park en raakte compleet de weg kwijt, letterlijk. Hij wist niet meer waar hij was. Naar verluidt scheelde het een haar of hij was voorgoed verdwaald op het Drentse platteland.
En Joris Goedbloed is als sluwe vos een charmante meester oplichter (dat deugt van geen kant natuurlijk) die zichzelf in één van zijn vermommingen Giorgio Sangrebuono noemt, in zijn beste potjeslatijn. Tja, en schakers kunnen er in hun partij ook wel eens een potje van maken. Zelf zie ik dat vooral bij het elektrisch naspelen van mijn eigen partijen. Aan de andere kant, een partij uit één stuk is dan wel weer een strakke pot. Dat ervaar ik minder vaak, beter gezegd, bijna nooit.
Schaakstad 4 speelde in Hattem tegen het team met de langste naam in onze klasse: Denk en Zet Oefening & Ontspanning Drie. En dat is niet hun enige verdienste, zij hebben net als wij een 100% score, zij uit drie ontmoetingen, wij uit twee. Dus op voorhand een echte topper met het bijna zekere kampioenschap voor de winnaar. Bij een gelijkspel hebben wij de beste papieren gezien de bordpunten.
Vanwege overmacht aan de zijde van Hattem kwamen beide teamleiders twee speeldata overeen. De eerste drie borden op dinsdag 10 januari 2017 en een week later de andere drie. Minder leuk qua teamgeest maar een goede verstandhouding van verenigingen onderling is ook van belang. In de eerste helft kwamen we uit op een teleurstellende 1‒2 achterstand. Op volgorde:
½‒½ – Na 18 zetten kwam ik twee pionnen vóór na het nemen van de vergiftigde pion b2 (dacht de tegenstander) die niet vergiftigd was. Ik leek op weg naar een strakke pot. Toen begon het betere knoeiwerk en maakte ik er een potje van. Door hardnekkig na te laten om door te bijten, kwam ik in de problemen. Op de 40e zet werd mij remise aangeboden, ik wist niet hoe snel het aan te nemen. Zijn stelling was al beter dan de mijne. Een half punt verkwanseld.
1‒1 – Lex kwam ongeveer gelijk met mij op voorsprong van één pion. Het leek een kwestie te worden van simpel uittikken. Maar het was toch iets minder simpel want er ontstonden kleine dreiginkjes, die zoveel van de stelling vroegen dat remise niet meer te vermijden viel. Een plusremise, dat wel, maar daar kopen we niets voor. Weer een halfje cadeau gedaan, denken we. Twee zeer opgeluchte tegenstanders, wij balen.
1-2 – Frie kreeg met 1880 de hoogste rating in onze klasse tegenover zich en eerlijk is eerlijk, hij werd vakkundig naar de nederlaag geleid door Erik Dekker. Een Siciliaanse Draak met tegenovergestelde rokades en een ogenschijnlijk dreigende koningsaanval door Frie. De tegenstander gaf geen krimp, verspilde niet één tempo, pareerde alle mogelijke dreigingen en nam de aanval beslissend over.
Dus staan we na de eerste helft achter. Schaken is anders dan voetballen, niet alleen duurt de pauze een hele week in plaats van een luttel kwartier maar ook alle spelers (en borden) worden gewisseld. Hun nieuwe spelers hebben tot nu toe 3½ uit 9 behaald, de onze 6 uit 6. Papier is geduldig. Wat het waard is gaan we zien op 17 januari.
2‒2 – In een wat vreemde Siciliaan won Marco een pion hetgeen voor zijn tegenstander aanleiding leek om een wanhoopsoffensief te beginnen. Wanhoop, want het bleek vrij gemakkelijk te weerleggen en kostte nog meer materiaal en dus opgegeven.
2½‒2½ – Henk sloeg een remise aanbod af (na overleg met de teamleider, zo hoort het, dat overleg bedoel ik), kwam in een verloren eindspel terecht en keek tegen twee verbonden vrijpionnen aan. Met één reddingsboei: ongelijke lopers. En Henk wist daar optimaal gebruik van te maken, remise. Een meevaller, die weinig leek op te leveren gezien de voor ons nogal uitzichtloze stelling op het overgebleven bord.
3½‒2½ – En dat gebrek aan uitzicht ontstond na een tactische fout van Frans. Dat kostte een kwaliteit hetgeen ook een stuk had kunnen zijn. Frans bleef rustig verdedigen, zijn tegenstander ging vergeefs op zoek naar een goed winstplan en kwam daardoor steeds dieper in tijdnood. En jawel: met voor hem nog een paar minuten op de klok een verkeerde koningszet en via een schaakje de kwaliteit terug. Plus 'opeens' een gewonnen eindspel waardoor Frans de teamwinst uit het vuur wist te slepen.
Reactie van non-playing teamleider Adriaan den Hertog:
Om bij het Latijn van Joris Goedbloed te blijven: nipper erat!
In die avonturen komen diverse personages van zeer uiteenlopende pluimage voor. De meeste indruk hebben professor Prlwytzkofsky en Joris Goedbloed altijd op mij gemaakt. Waarom weet ik niet zo goed, misschien wel door de verstrooidheid van de geleerde die, wat dat betreft, zo af en toe aan een schaker doet denken. Zo maakte Alexei Shirov (door veel collega grootmeesters ook wel oneerbiedig Shirav genoemd vanwege zijn rijzige gestalte) tijdens een toernooi in Hoogeveen een wandeling in een nabij gelegen park en raakte compleet de weg kwijt, letterlijk. Hij wist niet meer waar hij was. Naar verluidt scheelde het een haar of hij was voorgoed verdwaald op het Drentse platteland.
En Joris Goedbloed is als sluwe vos een charmante meester oplichter (dat deugt van geen kant natuurlijk) die zichzelf in één van zijn vermommingen Giorgio Sangrebuono noemt, in zijn beste potjeslatijn. Tja, en schakers kunnen er in hun partij ook wel eens een potje van maken. Zelf zie ik dat vooral bij het elektrisch naspelen van mijn eigen partijen. Aan de andere kant, een partij uit één stuk is dan wel weer een strakke pot. Dat ervaar ik minder vaak, beter gezegd, bijna nooit.
Schaakstad 4 speelde in Hattem tegen het team met de langste naam in onze klasse: Denk en Zet Oefening & Ontspanning Drie. En dat is niet hun enige verdienste, zij hebben net als wij een 100% score, zij uit drie ontmoetingen, wij uit twee. Dus op voorhand een echte topper met het bijna zekere kampioenschap voor de winnaar. Bij een gelijkspel hebben wij de beste papieren gezien de bordpunten.
Vanwege overmacht aan de zijde van Hattem kwamen beide teamleiders twee speeldata overeen. De eerste drie borden op dinsdag 10 januari 2017 en een week later de andere drie. Minder leuk qua teamgeest maar een goede verstandhouding van verenigingen onderling is ook van belang. In de eerste helft kwamen we uit op een teleurstellende 1‒2 achterstand. Op volgorde:
½‒½ – Na 18 zetten kwam ik twee pionnen vóór na het nemen van de vergiftigde pion b2 (dacht de tegenstander) die niet vergiftigd was. Ik leek op weg naar een strakke pot. Toen begon het betere knoeiwerk en maakte ik er een potje van. Door hardnekkig na te laten om door te bijten, kwam ik in de problemen. Op de 40e zet werd mij remise aangeboden, ik wist niet hoe snel het aan te nemen. Zijn stelling was al beter dan de mijne. Een half punt verkwanseld.
1‒1 – Lex kwam ongeveer gelijk met mij op voorsprong van één pion. Het leek een kwestie te worden van simpel uittikken. Maar het was toch iets minder simpel want er ontstonden kleine dreiginkjes, die zoveel van de stelling vroegen dat remise niet meer te vermijden viel. Een plusremise, dat wel, maar daar kopen we niets voor. Weer een halfje cadeau gedaan, denken we. Twee zeer opgeluchte tegenstanders, wij balen.
1-2 – Frie kreeg met 1880 de hoogste rating in onze klasse tegenover zich en eerlijk is eerlijk, hij werd vakkundig naar de nederlaag geleid door Erik Dekker. Een Siciliaanse Draak met tegenovergestelde rokades en een ogenschijnlijk dreigende koningsaanval door Frie. De tegenstander gaf geen krimp, verspilde niet één tempo, pareerde alle mogelijke dreigingen en nam de aanval beslissend over.
Dus staan we na de eerste helft achter. Schaken is anders dan voetballen, niet alleen duurt de pauze een hele week in plaats van een luttel kwartier maar ook alle spelers (en borden) worden gewisseld. Hun nieuwe spelers hebben tot nu toe 3½ uit 9 behaald, de onze 6 uit 6. Papier is geduldig. Wat het waard is gaan we zien op 17 januari.
1. Erik Dekker - Frie van Belle 1-0 2. Martijn Legtenberg - Bert Baas ½-½ 3. Harry Kloppenburg - Lex Cornelisse ½-½En op 17/1 bleken niet alleen spelers en borden gewisseld te zijn, op het eind van de avond waren de opluchting en het balen ook gewisseld, van team. Tot circa 10 minuten voor de laatste zet waren alle aanwezigen overtuigd van een Hattemse overwinning. Leest en huivert (met dank aan Marco voor zijn notities):
2‒2 – In een wat vreemde Siciliaan won Marco een pion hetgeen voor zijn tegenstander aanleiding leek om een wanhoopsoffensief te beginnen. Wanhoop, want het bleek vrij gemakkelijk te weerleggen en kostte nog meer materiaal en dus opgegeven.
2½‒2½ – Henk sloeg een remise aanbod af (na overleg met de teamleider, zo hoort het, dat overleg bedoel ik), kwam in een verloren eindspel terecht en keek tegen twee verbonden vrijpionnen aan. Met één reddingsboei: ongelijke lopers. En Henk wist daar optimaal gebruik van te maken, remise. Een meevaller, die weinig leek op te leveren gezien de voor ons nogal uitzichtloze stelling op het overgebleven bord.
3½‒2½ – En dat gebrek aan uitzicht ontstond na een tactische fout van Frans. Dat kostte een kwaliteit hetgeen ook een stuk had kunnen zijn. Frans bleef rustig verdedigen, zijn tegenstander ging vergeefs op zoek naar een goed winstplan en kwam daardoor steeds dieper in tijdnood. En jawel: met voor hem nog een paar minuten op de klok een verkeerde koningszet en via een schaakje de kwaliteit terug. Plus 'opeens' een gewonnen eindspel waardoor Frans de teamwinst uit het vuur wist te slepen.
Reactie van non-playing teamleider Adriaan den Hertog:
"Het was megaspannend maar het is gelukt. Slaapt beter dan vorige week."Reactie van Marco:
"Megaspannend is nog zacht uitgedrukt: bij de tussenstand van 2‒2 stonden de twee resterende borden allebei verloren... We hadden de bloemen op dat moment al afgebeld :) De vechtlust van Henk en Frans leverde uiteindelijk zelfs nog de winst op."
4. Hendrik Jan van Wijk - Frans van Dijk 0-1 5. Ben Hospers - Henk Pruijssers ½-½ 6. Johan van der Velde - Marco Beerdsen 0-1Harry Houdini stak twee duimen op voor zo'n ontsnapping (één voor Henk en één voor Frans), we hebben ons door het oog van de naald weten te wurmen en dit is wat de Engelsen een narrow escape noemen. Kortom, het was op het nippertje.
Om bij het Latijn van Joris Goedbloed te blijven: nipper erat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten