Bert Ekkelboom
Goed gemutst vertrokken twee auto’s (met inhoud) op 16 oktober aan het begin van de avond naar Wijchen. Dat ligt toch vlakbij Nijmegen dacht ik, dus hup de A50 op en met drie kwartier ben je er. Dat viel even tegen want onze schaaklocatie leek wel aan de andere kant van het land te liggen. Leve de rondwegen bij Wijchen! Gelukkig waren we op tijd vertrokken.
Dat schakers geen voetballers zijn hebben we tijdens onze eerste competitie- avond maar weer eens laten zien: er werd gestreden alsof ons (schaak)leven ervan afhing. De spreekwoordelijke rook kwam af en toe uit de speelruimte. Wat gebeurde er deze avond aan het Schaakstad 5-schaakfront?
Aan het derde bord had Henk met wit een bliksemstart, want zijn tegenstander gaf al snel een pion weg. Materiaalvoorsprong maakt ook Henk af en toe wat overmoedig en voordat hij het in de gaten had kon hij weer opnieuw beginnen, want hij gaf op zijn beurt een stuk voor een pion weg. De opportunistische beuk er dan maar in, dacht Henk en ja hoor: ook zijn tegenstander deed vervolgens mee aan het foutenfestival en gaf Henk het stuk weer spoedig terug. Dat zal me niet nog eens gebeuren dacht Henk, dus wikkelde hij snel af naar een gewonnen positie, waarbij hij zijn tegenstander - diens gifbeker was nog niet helemaal leeg - vervolgens mat zette. Het was inmiddels halftien en het eerste bordpunt was daarmee binnen (1-0).
Aan het zesde bord trof uw redacteur Bert met zwart een onbekende tegenstander zonder rating aan, die speelde alsof hij een snelschaakpartij moest afwerken: voor de eerste twintig zetten gebruikte hij slechts vijf minuten. Enigszins overdonderd (“Wat zie ik wellicht niet wat mijn tegenstander allemaal wel ziet?”) gebruikte ik veel tijd. De stelling werd op de damevleugel bijna bevroren, omdat alle pionnen tot de 23e zet op het bord bleven staan. Ik had hier wel vrede mee en zag kansen voor een offensief op de koningsvleugel. Heel geleidelijk manoeuvrerend werd een pion gewonnen. Op weg naar een gewonnen stelling doemde echter een nieuwe tegenstander op: mijn klok. Het leek alsof onzichtbare krachten op de hand van mijn tegenstander waren: wat ging mijn tijd toch snel! Opeens zag ik het: als ik mijn klok indrukte bleef deze vrolijk verder doortikken! Nadat ik mijn tegenstander op de hoogte had gebracht, werd de wedstrijdleider ingeschakeld en werd na enig heen-en-weergepraat met veel stuurlui aan de wal én een goede suggestie van Ed, mijn klok een aantal minuten teruggezet. Kort daarna was het ook snel afgelopen en konden we de tweede winstpartij op ons conto schrijven (2-0).
Aan het vijfde bord trof Ed met wit een taaie tegenstander. In een damegambiet met lastig positioneel spel verloor Ed geleidelijk aan het initiatief, kwam gedrukt te staan en verloor vervolgens een pion. Ed dacht de partij te gaan verliezen, mede omdat hij in tijdnood kwam. Zijn tegenstander wikkelde echter niet goed af waardoor Ed remise kon houden (2½-½).
Aan het eerste bord kwam onze teamleider René een Siciliaan tegen. Zijn tegenstander kwam echter niet zo goed uit deze opening en dreigde een pion te gaan verliezen. Opportunistisch offerde hij een paard voor twee pionnen. Er ontstond een moeilijke stelling voor René, die dreigde door de pionnen onder de voet te worden gelopen. Om deze stormloop te stoppen offerde hij het paard terug, waarna in een gelijkwaardige stand tot remise besloten (3-1).
Aad werd aan het tweede bord enigszins verrast door een b3-opening van zijn tegenstander. Hij redde zich zo goed en kwaad als het kon en voorwaar, daar lag op een lekker hapje op Aad te wachten: een pion. Zijn tegenstander had echter behoorlijke compensatie en stuurde op een gegeven moment zelfs aan op mat op de achtste rij. Dat feestje liet Aad echter niet gebeuren. Hij gaf de pion weer terug en na enig heen-en-weergeschuif ontstond een eindspel van een paard en twee pionnen voor Aad tegen drie pionnen voor zijn tegenstander. Ad accepteerde het aanbod voor remise van zijn tegenstander en daarmee was de eerste teamoverwinning in het nieuwe seizoen binnen (3½-1½).
Last but not least speelde Leendert aan het vierde bord zijn schaakstrijd tegen een echte oude krijger, die een buitengewoon goede bekende bleek van meneer Benoni. Onze Apeldoornse krijger is echter ook niet voor een kleintje vervaard, dus de partij liep desondanks voorspoedig voor Leendert tot de klok halfelf aanwees, de aandacht wat verslapte en hij prompt zijn positionele voordeel nagenoeg volledig verspeelde. Toen Leendert uit diepe gedachten komend tot het inzicht kwam dat zijn partij de laatste was vroeg hij enigszins verschrikt: “Wat is de stand?” Na het voor hem geruststellende bericht dat we met 3½-1½ voorstonden, zuchtte hij hoorbaar “Ooooooh” en kwam al snel remise met zijn tegenstander overeen (4-2).
De buit was binnen! Op naar de volgende ronde.
Dat schakers geen voetballers zijn hebben we tijdens onze eerste competitie- avond maar weer eens laten zien: er werd gestreden alsof ons (schaak)leven ervan afhing. De spreekwoordelijke rook kwam af en toe uit de speelruimte. Wat gebeurde er deze avond aan het Schaakstad 5-schaakfront?
Aan het derde bord had Henk met wit een bliksemstart, want zijn tegenstander gaf al snel een pion weg. Materiaalvoorsprong maakt ook Henk af en toe wat overmoedig en voordat hij het in de gaten had kon hij weer opnieuw beginnen, want hij gaf op zijn beurt een stuk voor een pion weg. De opportunistische beuk er dan maar in, dacht Henk en ja hoor: ook zijn tegenstander deed vervolgens mee aan het foutenfestival en gaf Henk het stuk weer spoedig terug. Dat zal me niet nog eens gebeuren dacht Henk, dus wikkelde hij snel af naar een gewonnen positie, waarbij hij zijn tegenstander - diens gifbeker was nog niet helemaal leeg - vervolgens mat zette. Het was inmiddels halftien en het eerste bordpunt was daarmee binnen (1-0).
Aan het zesde bord trof uw redacteur Bert met zwart een onbekende tegenstander zonder rating aan, die speelde alsof hij een snelschaakpartij moest afwerken: voor de eerste twintig zetten gebruikte hij slechts vijf minuten. Enigszins overdonderd (“Wat zie ik wellicht niet wat mijn tegenstander allemaal wel ziet?”) gebruikte ik veel tijd. De stelling werd op de damevleugel bijna bevroren, omdat alle pionnen tot de 23e zet op het bord bleven staan. Ik had hier wel vrede mee en zag kansen voor een offensief op de koningsvleugel. Heel geleidelijk manoeuvrerend werd een pion gewonnen. Op weg naar een gewonnen stelling doemde echter een nieuwe tegenstander op: mijn klok. Het leek alsof onzichtbare krachten op de hand van mijn tegenstander waren: wat ging mijn tijd toch snel! Opeens zag ik het: als ik mijn klok indrukte bleef deze vrolijk verder doortikken! Nadat ik mijn tegenstander op de hoogte had gebracht, werd de wedstrijdleider ingeschakeld en werd na enig heen-en-weergepraat met veel stuurlui aan de wal én een goede suggestie van Ed, mijn klok een aantal minuten teruggezet. Kort daarna was het ook snel afgelopen en konden we de tweede winstpartij op ons conto schrijven (2-0).
Aan het vijfde bord trof Ed met wit een taaie tegenstander. In een damegambiet met lastig positioneel spel verloor Ed geleidelijk aan het initiatief, kwam gedrukt te staan en verloor vervolgens een pion. Ed dacht de partij te gaan verliezen, mede omdat hij in tijdnood kwam. Zijn tegenstander wikkelde echter niet goed af waardoor Ed remise kon houden (2½-½).
Aan het eerste bord kwam onze teamleider René een Siciliaan tegen. Zijn tegenstander kwam echter niet zo goed uit deze opening en dreigde een pion te gaan verliezen. Opportunistisch offerde hij een paard voor twee pionnen. Er ontstond een moeilijke stelling voor René, die dreigde door de pionnen onder de voet te worden gelopen. Om deze stormloop te stoppen offerde hij het paard terug, waarna in een gelijkwaardige stand tot remise besloten (3-1).
Aad werd aan het tweede bord enigszins verrast door een b3-opening van zijn tegenstander. Hij redde zich zo goed en kwaad als het kon en voorwaar, daar lag op een lekker hapje op Aad te wachten: een pion. Zijn tegenstander had echter behoorlijke compensatie en stuurde op een gegeven moment zelfs aan op mat op de achtste rij. Dat feestje liet Aad echter niet gebeuren. Hij gaf de pion weer terug en na enig heen-en-weergeschuif ontstond een eindspel van een paard en twee pionnen voor Aad tegen drie pionnen voor zijn tegenstander. Ad accepteerde het aanbod voor remise van zijn tegenstander en daarmee was de eerste teamoverwinning in het nieuwe seizoen binnen (3½-1½).
Last but not least speelde Leendert aan het vierde bord zijn schaakstrijd tegen een echte oude krijger, die een buitengewoon goede bekende bleek van meneer Benoni. Onze Apeldoornse krijger is echter ook niet voor een kleintje vervaard, dus de partij liep desondanks voorspoedig voor Leendert tot de klok halfelf aanwees, de aandacht wat verslapte en hij prompt zijn positionele voordeel nagenoeg volledig verspeelde. Toen Leendert uit diepe gedachten komend tot het inzicht kwam dat zijn partij de laatste was vroeg hij enigszins verschrikt: “Wat is de stand?” Na het voor hem geruststellende bericht dat we met 3½-1½ voorstonden, zuchtte hij hoorbaar “Ooooooh” en kwam al snel remise met zijn tegenstander overeen (4-2).
De buit was binnen! Op naar de volgende ronde.
T Het Kasteel 4 1285 - Schaakstad 5 1428 2-4 1. Theo Willems 1447 - René Schaafsma 1546 ½-½ 2. Nick Pijnappels 1399 - Aad de Bruijn 1469 ½-½ 3. Henk Jan Zwikker 1057 - Henk Scholten 1404 0-1 4. John Lansen 1486 - Leendert Maris 1411 ½-½ 5. Henk Peters 1038 - Ed Blankestijn 1378 ½-½ 6. Leon Schrijvers - Bert Ekkelboom 1363 0-1
