Ter inleiding een artikel uit de Apeldoornse Courant, voorjaar 1976:
Ons Genoegen verovert titel
Het eerste team van Ons Genoegen is erin geslaagd de titel te behalen in de eerste klasse A van de OSBO-competitie. De beslissing viel pas in de allerlaatste wedstrijd. Die wedstrijd ging tegen de enige concurrent, Pallas 2 uit Deventer. Ons Genoegen had aan een gelijkspel voldoende om de titel binnen te halen, maar het nam geen enkel risico en speelde de Deventer vereniging met 9‒1 van de tafel. Ons Genoegen haalde uit zeven wedstrijden liefst 13 matchpunten en 51 van de 70 bordpunten. De spelers, die voor dit succes zorgden waren: F. Henneberke met 6½ uit 7; J. Sloots 5 uit 5; L. Boersma 4 uit 7; Th. van Beersum 4½ uit 6; F. Arts 5½ uit 7; E. van Dijk [BB: dit moet F van de huidige Frans zijn] 2½ uit 4; H. Baas [BB: dit moet B van de teruggekeerde Bert zijn] 3 uit 4; R. Bosch 3 uit 7; A. Fennema 5½ uit 7; B. Slatius ½ uit 4; J. Huismans 5 uit 5; D.D. van Ettinger 2 uit 2; A. Schakel 1 uit 1; C. Deyl 3 uit 3; G. Klabbers 0 uit 1. De heer Baas vertrok in de loop van het seizoen naar Eindhoven, maar vond in o.a. de heren Huismans en Deyl goede vervangers.
Ons Genoegen, momenteel Apeldoorns grootste schaakvereniging, komt nu uit in de promotieklasse van de OSBO en wil trachten van daar uit Apeldoorn een vertegenwoordiger in de landelijke bond te bezorgen. "Dat lijkt een moeilijke en nauwelijks haalbare zaak te worden", meent men in de kringen van Ons Genoegen. Een aantal leden van Ons Genoegen is daarom voorstander van een fusie of een andere wijze van samenwerking met ASG, waardoor een soort SC Apeldoorn in het leven zou kunnen worden geroepen. "Wat is", zo zegt men, "een mens zonder idealen".
Opmerkelijk nu, zo'n uitvoerige berichtgeving in de plaatselijke pers. Is dat nog steeds het geval? De fusie ging destijds niet door, wel werd de naam Ons Genoegen in 1977 gewijzigd in Schaakvereniging Apeldoorn. In 1999, dus 23 jaar na bovenstaand artikel, gaan SVA en ASG samen verder als Schaakstad Apeldoorn in de externe competitie. Het voortreffelijke jubileumboek staat uitvoerig stil bij de verschillende ontwikkelingen en hoogtepunten.
En na ruim 40 jaar keren mijn vrouw en ik terug naar Apeldoorn, zijn we gaan bridgen bij
Entre Nous (waar ik Lieuwe Boersma ontmoet, hij is gestopt met schaken) en ik schaak weer bij mijn 'oude' club. In de tussentijd lid geweest van de
Mierlose SC (inmiddels gefuseerd met Geldrop), de
Neerpelter Schaak Kring en
S. Landau Axel. Mijn laatste externe wedstrijd is van ruim 6½ jaar geleden en nu, vrijdag 14 oktober 2016, pak ik de draad weer op want we gaan spelen in en tegen Lelystad. 'We' is het team Schaakstad Apeldoorn 4 want daar mag ik deel van uitmaken. Behalve onze verste uitwedstrijd is Lelystad ook meteen de grootste concurrent, want zij zijn vorig seizoen eveneens gedegradeerd naar de derde klasse van de OSBO. De ontmoeting, onder aanvoering van non-playing captain Adriaan den Hertog, verliep als volgt met wit aan de even borden voor Lelystad.
1 ‒ 0 Frans' tegenstander koos al vrij snel (op de tweede zet) een minder goed plan waarna diens stelling vakkundig en heel rap gefileerd kon worden.
1½ ‒ ½ De partij van Frie leverde na veel onderling duw- en trekwerk een ineengeschoven positie op waar alle muziek uit verdwenen was.
2½ ‒ ½ Spelen in hetzelfde team met Pruijssers en Beerdsen! Dat had ik nooit kunnen bevroeden! Er schijnt nog zo'n team bij Schaakstad Apeldoorn te zijn... Beiden wisten een kwaliteit vóór te komen waarna Marco via die kwaliteit een pion naar de overkant zou dirigeren. Dat zag de tegenstander ook en gaf daarom op.
3½ ‒ ½ Henk bracht de kwaliteit in een pionneneindspel tot gelding en ook hier zou promotie vroeg of laat onvermijdelijk zijn. De winst in de ontmoeting was nu zeker.
4 ‒ 1 Lex was in een vrijgevige bui en raakte een stuk kwijt. Kwijtraken? Een eufemisme voor weggeven want dat was het, zei Lex. De tegenstander revancheerde zich via eenzelfde actie waarna met gezwinde spoed remise werd overeengekomen ter voorkoming van nog meer verrassingen.
5 ‒ 1 Mijn tegenstander kwam met het Wolga-gambiet op de proppen maar na een beetje weifelend spel van hem kon ik mij goed ontwikkelen en de pion voorblijven. In het middenspel liet hij zich ook nog een kwaliteit ontfutselen en ondanks nog een heel matige zet van mijn kant, stond de uitslag wel vast. Er zat behoorlijk veel ervaring tegenover elkaar want samen waren we 149 jaar. Oude knarren, volgens mijn vrouw, zij is ietsje jonger dan ik...
1.Tom Draisma ‒ Bert Baas 0 ‒ 1
2.Rutger Mauritz ‒ Frie van Belle ½ ‒ ½
3.Konrad Groen ‒ Lex Cornelisse ½ ‒ ½
4.Henk Prins ‒ Henk Pruijssers 0 ‒ 1
5.Ray Bakker ‒ Marco Beerdsen 0 ‒ 1
6.Tim v.d. Weide ‒ Frans van Dijk 0 ‒ 1
Gewonnen met 5 ‒ 1. Dat schept verwachtingen! We zullen zien. De volgende ronde is vrij en daarna thuis tegen De Zeven Pionnen 2 op 14 december 2016.
