Bert Baas
Godfried Bomans was in mijn jonge jaren één van mijn favoriete schrijvers. Zijn absurdistische stijl, zijn taalkundige vondsten en de voortdurende vete met Harry Mulisch, dat sprak mij wel aan. Mulisch en zijn tamelijk elitaire vriendenkring (waartoe ook Hein Donner behoorde) beschouwden Bomans als een literaire zonderling met de nadruk op het laatste. Wat Donner zelf van hem vond, weet ik niet.
