Twee hondjes

Bert Baas

Godfried Bomans was in mijn jonge jaren één van mijn favoriete schrijvers. Zijn absurdistische stijl, zijn taalkundige vondsten en de voortdurende vete met Harry Mulisch, dat sprak mij wel aan. Mulisch en zijn tamelijk elitaire vriendenkring (waartoe ook Hein Donner behoorde) beschouwden Bomans als een literaire zonderling met de nadruk op het laatste. Wat Donner zelf van hem vond, weet ik niet.

Nipper erat!

Bert Baas

Olivier B. Bommel is een heer van stand, velen van ons zullen hem ongetwijfeld kennen. In het leven geroepen door de weergaloze Marten Toonder. Samen met "verzin een list" Tom Poes beleeft hij de meest merkwaardige avonturen, die altijd eindigen met een door Joost opgediende "eenvoudige doch voedzame maaltijd". Ik herinner mij uit één van de verhalen de uitdrukking "het hoeft niet lekker te zijn als het maar veel is". Kan mijn vrouw zich nog steeds aan ergeren... Het bewuste verhaal gaat over veel en groot. Het vervoermiddel van heer Bommel, de Oude Schicht, heeft bij pech dan ook niet één lekke band maar alle vier tegelijk.

Zonder trommels en trompetten

Bert Baas

Een bevriend schrijver was op bezoek bij Harry Mulisch en verzuchtte:

"Mijn boek heb ik al weken af maar ik kan geen goede titel vinden".
"Hoezo niet" zei de literaire grootmeester "dat kan toch geen probleem zijn. Komen er trommels in voor?".
"Neen, geen trommels".
"En trompetten?".
"Neen, ook geen trompetten".
"Nou dan, daar heb jij je titel!".

Zo gaat het af en toe ook met verslagen van schaakontmoetingen. Natuurlijk kun je altijd terugvallen op meer prozaïsche aankondigingen als Schaakstad Apeldoorn 4 - De Zeven Pionnen 2. Want daar gaat het tenslotte over.